Kwiaty na poddaszu

Autor: Virginia Cleo Andrews
Tytuł: Kwiaty na poddaszu
Wydawnictwo: Świat Książki
Liczba stron: 384


O tej książce zostało juz chyba wszystko napisane i powiedziane, więc nie wiem czy moja recenzja wniesie cos nowego do ogólnej dyskusji. Tyle juz się naczytałam o całej serii, więc także z wielkim zainteresowaniem sięgnęłam po część pierwszą. którą przeczytałam jednego wieczora. Wciągnęła mnie bez reszty. Nie wiem dlaczego, ale sam motyw uwięzienia dzieci skojarzyłam z całkiem inną książką. Mam tu na myśli książkę Pokój. No, ale to bardzo luźne skojarzenie, więc nie będę się rozpisywała. Kwiaty na poddaszu to pierwsza część z pięciotomowej serii o rodzinie Dollangangerów. Książka po raz pierwszy została wydana w Stanach Zjednoczonych w 1979 roku i wzbudzała wielkie kontrowersje.

Jak wyobrażacie sobie szczęśliwą rodzinę? Mały domek, gromadka dzieci i nic więcej nie trzeba do szczęścia. Taką szczęśliwą rodzinę tworzą Dollangangerowie. Sielankowe życie rodziny przerywa niespodziewana śmierć ojca, który ginie w wypadku samochodowym. Dotychczas cudownie urzekająca matka popada w depresję i nie potrafi zająć się czwórką swoich dzieci: Cathy, Chrisem, Corrine i Corym. Pomagają im sąsiedzi. Matka nigdy nie pracowała i nie potrafi zarobić na utrzymanie rodziny, więc postanawia wrócić do rodzinnego domu, z którego juz dawno została wygnana. Jej rodzice to bogaci fanatycy religijni, którzy wykreślili ją z testamentu. Postanawia tam wrócić i sprawić, by ojciec wybaczył jej grzech, którym było małżeństwo z wujkiem. Nie mogła przed ojcem wyjawić, że z tego związku ma czwórkę dzieci, bo wtedy nie miałaby szans na odziedziczenie fortuny. Zabierają więc najpotrzebniejsze rzeczy i pod osłoną nocy udają się do dziadków. Matka tłumaczy dzieciom, że będą musiały zamieszkać na poddaszu do czasu śmierci dziadka, który bardzo choruje na serce. Kilka dni przeciąga się w prawie cztery lata. Matka wciąż próbuje dzieciom wynagrodzić krzywdy i każdego dnia przynosi im prezenty. Cathy i Chris są najstarsi i starają się myśleć pozytywnie, w końcu muszą zaufać kobiecie, którą kochają. Nie potrafię zrozumieć postępowania matki, czym się kierowała i czy rzeczywiście mogła przestać kochać własne dzieci? Nie rozumiem i już. To co dzieje się na tym niedostępnym poddaszu, nikt nie jest w stanie sobie tego wyobrazić.

Język powieści prosty i mało skomplikowany. Najważniejsza jest tu treść, która niektórych zaskoczy, a dla innych może wydawać się zbyt naciągana. Decyzje pozostawiam Wam. I bardzo jestem ciekawa Waszych wrażeń.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Świat Książki.