Dotknąć prawdy

Autor: Antoinette van Heugten
Tytuł: Dotknąć prawdy
Wydawnictwo: Mira
Liczba stron: 480


Powiem tak, a właściwie napiszę. Spodziewałam się zupełnie innej książki. Przede wszystkim bardziej skupionej na samej chorobie, którą jest autyzm. Oczekiwałam bardziej książki psychologiczno-obyczajowej. A dostałam dość dobrze skonstruowany kryminał. Fabuła jest dość prosta.

Syn prawniczki- Max- trafia do szpitala psychiatrycznego. Daniele zauważyła, że jej syn od jakiegoś czasu jest bardzo agresywny i nieobliczalny. Do tego wyczytała w jego pamiętniku, że chłopiec myśli o samobójstwie. Dla matki jest to duże przeżycie. Postanawia więc umówić się na spotkanie z doktorem Leonardem, który kieruje właśnie Maxa do szpitala psychiatrycznego. Z początku Danielle myśli, że jest to jedyny ratunek dla syna. Jednak z dnia na dzień przestaje w to wierzyć. Ze szpitala otrzymuje informacje o agresywnym zachowaniu syna. Najgorsze jednak jest to, że szpital zaczyna utrudniać jej kontakty z Maxem. Jednak elementy z dziedziny psychologii są w tej powieści okrojone. Prym wiedzie przed wszystkim śledztwo, spisek i tajemnica, tak jak w kryminale być powinno.

Sytuacja staje się dramatyczna, gdy po raz kolejny lekarze odmawiają jej wglądu w dokumenty syna, postanawia nocą włamać się do szpitala. I co odkrywa? Podejrzewa, że lekarze fałszują dokumentację Maxa. Postanawia wyciągnąć syna z placówki, jednak sąd jej na to nie pozwala. Sąd wydał nakaz, by nie zbliżała się do Maxa i nie mogła tymczasowo podejmować żadnych decyzji. Daniele nie może się z tym pogodzić i mimo wszystko postanawia odebrać syna. Kiedy jednak znowu znajduje się w szpitalu jej oczom ukazuje się makabryczny widok. Znajduje zakrwawionego syna w pokoju innego pacjenta, który niestety nie żyje. I tu zaczyna się prawdziwy dramat i wyścig z czasem. Kto zabił? Czyżby jej chory syn? Wszystkie ślady jednak wskazują, że mordercą był Max. Matka nie potrafi się z tym pogodzić. Twierdzi, że Max nie byłby w stanie popełnić taką zbrodnię. Nikt nie wierzy w słowa Daniele, która twierdzi, że w czasie morderstwa na oddziale był tylko jej syn i zamordowany pacjent. W końcu jednak pomocą służą jej Tony Sevillas (prawnik) oraz jego znajomy policjant, a obecnie detektyw Doaks. Z dobrze zapowiadającej się powieści obyczajowej przenosimy się m.in. na salę sądową, gdzie rozgrywa się cała akcja.

Dobry kryminał z dobrze zbudowanymi postaciami i ciekawie nakreślonym przebiegiem całej rozprawy jest mimo wszystko doskonałą lekturą. Mimo wszystko, ponieważ…momentami niektóre sytuacje są troszeczkę naciągane. Chodzi mi tutaj o dziwne zbiegi okoliczności, a także trochę zbyt abstrakcyjne sytuacje, w których Danielle chciała obejść nakazy sądowe bądź oszukać policję. Ale to są takie moje drobne uwagi. Doskonałe dialogi i znajomość słownictwa sądowego są dużym plusem tej książki. Moją uwagę zwróciło także, że autorka dość często porównuje swoich bohaterów np.: do zjawisk atmosferycznych, warzyw czy przedmiotów codziennego użytku. Chwilami jest to dość zabawne. A jaki jest finał i jak zakończy się cały proces? Wystarczy przeczytać. Polecam.