Jak?No,jak?

Autor: Ines Krawczyk MChR
Tytuł: Jak daleko z Watykanu do nieba?
Wydawnictwo: Święty Wojciech
Liczba stron: 64

Dziecko, które pojawia się na świecie czuje się trochę nieswojo. Niczego tak naprawdę nie zna i co najgorsze jest wiele spraw, których nie rozumie. Ale dziecko nie byłoby prawdziwym dzieckiem, gdyby nie zadawało pytań. A dlaczego? A jak? A po co? A czemu? A czemu tak? A czemu nie? A kiedy? A do czego to służy? A co to jest? I tak bez końca trwa karuzela pytań. A biedni rodzice pocą się i trudzą, by dać swoim pociechom zadowalające odpowiedzi.

Z wiekiem pytania staja się bardziej szczegółowe i dotyczą konkretnej dziedziny. Dziś chciałabym wszystkim rodzicom i ich dzieciom polecić książkę, w której znajdziecie odpowiedzi na kilka fundamentalnych pytań. Ksiązka jest tak skonstruowana, że nawet rodzice spokojnie mogą ją czytać, by potem zabłysnąć przed dzieckiem. Z trójką głównych bohaterów spróbujemy odpowiedzieć na kilka pytań, które często stawiają młodzi ludzie. Wszystkie krótkie historyjki dotyczą jednej wątpliwości, nad którą debatuje Magda, Krzysiek i Jarek. Oczywiście nie obędzie się bez kłótni i sprzeczek. Jaki kolor naprawdę lubił Jan Paweł II? Magda twierdzi, że biały, do tego koloru przecież wszystko pasuje. Według Krzyśka papież lubił czarny z czerwonym. I jak tu się kłócić ze starszym bratem? Magda nie może zrozumieć, dlaczego Piotr i Jan Paweł to, to samo. No jak? Krzysiek za paczkę chipsów wyjaśnia siostrze, że każdy papież jest zastępcą św. Piotra na ziemi, dlatego używamy różnych określeń. A dlaczego papież ma białe szaty? Na pewno znajdziecie odpowiedź na to pytanie. Nie zdradzę wyjaśnienia, jakie proponuje rodzeństwo. A jeśli jesteście ciekawi, jak daleko jest z Watykanu do nieba i jak to się stało, że Karol Wojtyła został papieżem, to zapraszam do lektury. A oprócz tego jak Jan Paweł II sprowadzał niebo na ziemię, jak papież kochał dzieci całego świata, jak Jan Paweł II poszedł do nieba i gdzie jest niebieskie okno.

Książka napisana pięknym językiem, zabarwionym dowcipem i humorem. Wszystkie odpowiedzi można odnaleźć czytając dialogi między rodzeństwem. Doskonałym uzupełnieniem jest piękna oprawa graficzna. Bardzo podobały mi się postaci stworzone przez Magdalenę Jagodzińską, troszeczkę szalone, kolorowe. Mamy więc książkę, która porusza ważne tematy religijne, o których dzieci powinni porozmawiać z rodzicami lub ze swoimi rówieśnikami. Polecam.